KORKUSUZ KALPLERİN KÖYÜ ; USHGULİ
Gezi tarihi : Tem. 2017
İnat ettim, derenin karşısında otlayan atların yakından fotoğraflarını çekecektim. Kemerli taş köprüden karşıya geçtim, ince bir patika takip edip otların arasından yürüdüm. Solumda akan derenin nasıl çağıldayarak aktığını ne siz sorun,ne de ben söyleyeyim. Epeyce yaklaşmıştım ki son adımımda bileğime kadar çamura battım. Ayağımı nasıl çekip, atları falan bırakıp nasıl geri döndüğümü bir ben bilirim.
Gürcistan'da Ushguli'deyim. Avrupa'nın sürekli yaşam olan en yüksekteki köyünde. Sokaklar toprak, inekler yolları tarlaya çevirmiş. Su birikintisine basmayayım derken, gübreye basıyorsun. Botumun rengi bir ara yeşile dönüyor.
Köpekler grup halinde dolaşıyor. İnekler de serbest. Bazıları karşı tepelerde otluyor. Svanların kuleleri yükseliyor Ushguli'de. Şapkalı, ya da başlıklı ciddi bakışlı erkekler var sokaklarda. Yaşlı bir Svan kadını bahçede çamaşır asıyor. Bir başkası küçük bir tezgah kurmuş, baharatlarla karıştırılmış Svan tuzu satıyor.
'Salt For Svanetia' filmini izledim yakın zamanda. 1930 Sovyet yapımı, ellibeş dakikalık, sessiz bir film. Ushguli'de çekilmiş, köy hiç değişmemiş. Uçurum kayalıklarından koparılmış taş plaklarla yapılan evler hala duruyor. Ama artık o evlerden birinde turistler için kafeleri de var.
Mutfakta yine kuzine yanıyor. Ekinlerinden yaptıkları hamurları yine haçapurilere dönüşüyor. Bazı kapı önlerinde yüz sene önce kullandıkları kızakları duruyor. Bir bahçede de Sovyetlerden kalma askeri araç.
Köydeki bir iki küçük kilise Gürcü tipi kiliselere hiç benzemiyor. Svanlar saklamışlar Gürcistan'ın ikonalarını, Ruslardan korumak için. Ushguli, kendi dillerinde korkusuz kalp demekmiş zaten.
Yorumlar
Yorum Gönder