Ben, yokuşları sevenlerdenim. Kaş'takileri saymazsam, İstanbul'da son tırmandığım yokuş, Eyüp'te Bayıldım Çıkmazı'nın yokuşuydu. Bayılmadan çıktığım gibi 😊, mükafatım da, Eyüp'te olabileceği hiç aklıma gelmeyen eski bir kiliseyle, güzel bir Haliç manzarası oldu.
Ama bugünkü yazımın konusu Eyüp'te değil, Salıpazarı'nda. Çalışma hayatımda, Beyoğlu'na çıkış güzergahlarımdan biri olan Enli Yokuş'u ve ona yapılan dokunuşları anlatmak istiyorum. Dokunuşlar diyorum, çünkü birkaç yıl önce frapan bir makyajla, benim yokuş meşhur olmuş.
Adı gibi enli olan yokuşu tırmanırken, sanki azalacakmış gibi her seferinde basamakları saymayı adet edinmiştim. Aklımda yanlış kalmadıysa eğer, her birinde on sekiz veya on dokuz basamak olan, sekiz ya da dokuz set aşıyorsun Enli Yokuş'ta (İstanbul'a gidince bir daha tırmanacağım) Yani, nereden baksanız en az yüz elli basamak vardı ve ben onları durmadan çıkmayı da adet edinmiştim.
Mimar Sinan Üniversitesi ve Beyoğlu Belediyesi 2020 yılında, ortak bir çalışma yaparak, bu merdivenlere, Osman Hamdi Bey'in Mimozalı Kadın portresini resmetmişler. Enli Yokuş renklenince de meşhur olmuş tabii ki.
Mimozalı Kadın tablosundaki kadın, Osman Hamdi'nin birçok eserine modellik eden, ikinci eşi Naile Hanım'ın biraz yaşlılık hali. Naile Hanım aslında Marie Palyart adında bir Fransız, tıpkı Osman Hamdi'nin ilk eşi gibi. Viyana'da tanışmışlar, evlenmişler ve Müslüman olmuş. İkisi kız, üç de çocukları olmuş. (Osman Hamdi'nin ilk eşinden de iki kızı varmış.)
İnternette tarama yapınca, Enli Yokuş'un, feraceli kadınların da olduğu, 19.yy. a kadar inen fotoğrafları görülüyor. Ama fotoğrafların içinde bir tanesi var ki çok anlamlı. 19 Kasım 1938 günü, Ata'mızın naaşı Sarayburnu'na götürülürken, halkın Enli Yokuş'un merdivenlerini tıka basa doldurduğu fotoğraf.
Dolmabahçe Sarayı muayede salonunda kılınan cenaze namazı sonrası, top arabasına konan naaş, sabah 8.30'da oradan hareket etmiş, Salıpazarı'dan da geçerek Yavuz Zırhlısı'yla İzmit'e, oradan da trenle Ankara'ya götürülmüş. İşte, o günün siyah beyaz fotoğraflarına mekan olan yokuş da Enli Yokuş.
Enli Yokuş'un sonu, hafif sola doğru yürüyünce, çıktığım bir başka yokuşun başı oluyor, Akarsu Yokuşu. Onu da tırmanınca karşımızda Cihangir. Anlatacaklarım var, ama başka bir yazıda. 😊
Not: Fotoğraflar internetten alınmıştır.
Yorumlar
Yorum Gönder